ทฤษฎีเกี่ยวกับต้นกำเนิดของชาวมินะโตะกะวะที่เชื่อกันว่าอาศัยอยู่ในโอกินะวะเมื่อ 22,000 ปีที่ผ่านมานั้นมีอยู่หลายทฤษฎี ทฤษฎีหนึ่งบอกว่าประเทศจีนนั้นเป็นแหล่งกำเนิดของพวกเขา ขณะที่ทฤษฎีอื่นๆ คาดเดาต้นกำเนิดของพวกเขาว่าเป็นอินโดนีเซีย, ออสเตรเลีย, และภูมิภาคอื่นๆ
วิถีชีวิตในสมัยนี้มีศูนย์กลางอยู่ที่การล่าสัตว์ การเก็บของป่า และการประมงในช่วงยุคกองเปลือกหอย (Shell Mound) ซึ่งยาวนานจนถึงราวๆ ศตวรรษที่ 10
ในช่วงยุคกุสุคุระหว่างศตวรรษที่ 12 และ 15 วิถีชีวิตได้เปลี่ยนไปเป็นการเกษตรกรรม และสามารถเห็นได้จากสถานที่ทางประวัติศาสตร์ว่ามีประชากรเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงยุคนี้

ต่อมาในยุคกุสุคุ ความขัดแย้งเริ่มปะทุขึ้นในหมู่ผู้นำของแต่ละภูมิภาคในศตวรรษที่ 13 จนทำให้เกิดเขตอิทธิพลทางการเมืองขึ้นทั้งหมด 3 เขต ได้แก่ โฮคุซัน ชุซัน และนันซัน ทั้งสามภูมิภาคนี้มีการค้าขายกับประเทศจีน / ราชวงศ์หมิง และเปิดรับวัฒนธรรมที่หลากหลายจากทวีปดังกล่าว
ภูมิภาคทั้งสามรวมตัวกันเป็นปึกแผ่นในปี 1429 โดยโช ฮะชิ และกลายเป็นอาณาจักรริวคิว ระบอบการปกครองที่เป็นหนึ่งเดียวซึ่งก่อตั้งเป็นครั้งแรกในริวคิว

อาณาจักรริวคิวดำเนินการค้าขายอย่างแข็งขันกับญี่ปุ่นและจีน รวมถึงลูซอน (ขณะนี้คือฟิลิปปินส์) และสยาม (ขณะนี้คือไทย) ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และประเทศใกล้เคียงอื่นๆ อีกทั้งยังได้รับการยอมรับจากประเทศในยุโรปว่าเป็นเลกิโอสหรือโกเรสุ
เพื่อเป็นการรับรองทูตของจักรพรรดิจีนที่ได้รับการส่งตัวมาในแต่ละครั้งที่มีการเปลี่ยนแปลงพระราชาของริวคิว วัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของอาณาจักรริวคิว รวมถึงศิลปะการแสดง, งานฝีมือ และอาหาร จึงได้รับการปรับปรุงไปด้วย

อย่างไรก็ตาม ในปี 1591 การบุกรุกของซัทสุมะ (ขณะนี้คือคาโกชิมะ) ได้เริ่มต้นขึ้น และอาณาจักรริวคิวก็ได้ตกอยู่ในการควบคุมของซัทสุมะในปี 1606 ในขณะที่ไปเยี่ยมเยือนเอะโดะในฐานะพิธีกรรมเพื่อแสดงถึงการรวมตัวกันเป็นประเทศญี่ปุ่น ริวคิวยังคงการค้าขายในฐานะเมืองขึ้นกับประเทศจีน แต่ในปี 1875 ช่วงยุคเมจิ อาณาจักรริวคิวก็ถูกล่มสลายลง ตามด้วยคำสั่งในการยกเลิกความสัมพันธ์ในฐานะเมืองขึ้นกับราชวงศ์ชิงเพื่อปฏิบัติตามระบบทางการเมืองของประเทศญี่ปุ่น จากนั้นจังหวัดโอกินะวะจึงได้รับการก่อตั้งขึ้น

หลังจากก่อตั้งจังหวัดโอกินะวะขึ้นในปี 1879 รัฐบาลกลางของญี่ปุ่นได้แต่งตั้งให้นาโอโยชิ นาเบชิมะ ขึ้นเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดคนแรก ในช่วงสมัยนั้น โอกินะวะได้ผ่านการปรับปรุงให้มีความเป็นสมัยใหม่ แต่การสู้รบบนบกที่ดุเดือดที่ปะทุขึ้นในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ดึงให้ประชาชนทั่วไปต้องเข้ามามีส่วนร่วม ได้ทำให้เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงทั้งในแง่ชีวิตมนุษย์และวัฒนธรรม

ในปี 1945 ในขณะที่สงครามโลกครั้งที่ 2 ใกล้ถึงจุดสิ้นสุด โอกินะวะตกอยู่ภายใต้การปกครองของอเมริกา และจนกว่าจะได้รับการคืนสู่ญี่ปุ่นในวันที่ 15 พฤษภาคม 1972 โอกินะวะได้เดินผ่านประวัติศาสตร์ที่ต่างจากแผ่นดินใหญ่อย่างสิ้นเชิงด้วยอิทธิพลอันหนักอึ้งของสหรัฐอเมริกา

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา การประชุมจีแปด (การประชุมจีแปด คิวชุ-โอกินะวะ) ในปี 2000 และการจัดงานระหว่างประเทศอื่นๆ ก็ได้ถูกจัดขึ้น สถานที่ในกุสุคุและทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องของอาณาจักรริวคิวได้รับการจดทะเบียนภายใต้มรดกโลกทางวัฒนธรรมโดย UNESCO ในปี 2000 และในปัจจุบัน โอกินะวะได้รับการยอมรับอย่างสูงให้เป็นปลายทางรีสอร์ทชั้นแนวหน้าของญี่ปุ่น ซึ่งไม่ใช่จากนักท่องเที่ยวในประเทศเพียงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงนักท่องเที่ยวจากต่างชาติอีกด้วย